Ooit leefde een man en zijn familie blij en gelukkig in een afgelegen dorpje.
De vrouw deed de huishouden en de man deed aan grondarbeid, hij was een soort boer maar met genoeg grondstoffen voor alleen eigen gebruik.
Zijn kinderen hielpen hem altijd, want zonder werk was er geen eten.

Maar op een dag, was de oude man alleen op zijn weide. En hij viel neer van de warmte. Hij werd erg ziek en niemand wist dat hij daar lag buiten zijn vrouw en kinderen. Maar ze verwachtte hem pas over vier tot vijf uren, dus niemand ging kijken of alles goed ging.
Maar op een dag, was de oude man alleen op zijn weide. En hij viel neer van de warmte. Hij werd erg ziek en niemand wist dat hij daar lag buiten zijn vrouw en kinderen. Maar ze verwachtte hem pas over vier tot vijf uren, dus niemand ging kijken of alles goed ging.
Maar op een dag, was de oude man alleen op zijn weide. En hij viel neer van de warmte. Hij werd erg ziek en niemand wist dat hij daar lag buiten zijn vrouw en kinderen. Maar ze verwachtte hem pas over vier tot vijf uren, dus niemand ging kijken of alles goed ging.

Ondertussen waren die vier-vijf uren al voorbij. Zijn vrouw maakte zich zorgen, dus liet zij haar kinderen gaan om te zien waar hun vader bleef.
De kinderen vonden hun vader in de weide, en waren geschrokken.
Ze namen hem mee naar huis waar zijn vrouw hem goed verzorgde, maar dat was niet genoeg. De man ging steeds slechter en slechter.

Ze konden ging dokter betalen dus dat kwam er ook nog bij kijken.
Maar de vader sprak tot zijn oudste zoon die nog maar twaalf jaar was. “Ik weet dat ik niet langer meer zal kunnen leven, en ik wil dat jij voor deze familie gaat zorgen moest ik er niet meer zijn.”.

De zoon was geschrokken want hij was nog maar twaalf jaar, hoe zou hij er aan moeten beginnen met zo een last op zijn schouders.

Een tijdje later kon de vader al goed stappen, maar wist dat het niet meer goed zou komen. Op een dag ging hij naar de bergen waar de Engel des Doods leefde. Hij zocht en zocht om hem te vinden maar zonder resultaat, de man werd moe en ging naar huis.

De volgende morgen waren de vrouw en kinderen op de weide en de oude man lag nog in bed. Toen zag hij de Engel des Doods voor hem staan. De oude man smeekte en vroeg “Engel des Doods, laat me alstublieft nog een klein beetje leven. Ik heb een vrouw en kinderen. Ik kan hun toch niet zomaar achterlaten? Zij zijn alles wat ik heb.”

De Engel keek naar de oude man en glimlachte…
De oude man begon stilletjes te verdwijnen. En de Engel antwoordde met een luide stem “Ik neem je mee, ik laat je niet leven.”

De man stierf in bed.